نیما

درباره اسم نیما

اسم نیما به معنای ( تخلص شعري علي اسفندياري (نيما يوشيج)، عادل، نامور، نیمه ماه، کوچک ) است. این نام پسرانه با ریشه‌ی مازندرانی بوده و تاکنون 410,316 بار در ایران ثبت شده است. از نظر آوایی، خوش‌طنین و دلنشین بوده و در میان نام‌های مازندرانی جایگاه ویژه‌ای دارد. رنگی که معمولاً به این نام نسبت داده می‌شود سبز است که می‌تواند احساسات و معانی خاصی را تداعی کند.

تلفظ این نام در فارسی نيما و در انگلیسی /nimā/ است و در زبان انگلیسی به صورت nima نوشته می‌شود. تلفظ این نام متوسط بوده و از نظر عددی نیز، این نام در علم ابجد دارای ارزش خاصی است که عدد ابجدی آن 101، ابجد وسیط 17 و ابجد صغیر 11 می‌باشد.

معنی اسم نیما در فرهنگ لغت

ریشه واژه «نیما» مازندرانی است و به معنای «کمان» دانسته شده است.
درباره نام نیما دو روایت مشهور وجود دارد : ۱.
نام یکی از اسپهبدان طبرستان بوده است.
۲.
«نیما» وارونه شده واژه «امین» است؛ سیروس طاهباز این روایت دوم را درست تر می داند.
برخی نیز ریشه این نام را «نیم ماه» (ماه شب چهاردهم) دانسته اند؛ در این صورت، «نیما» به معنای «مانند ماهِ چهارده شب» و نماد روشنی و زیبایی است؛ نامی پسرانه و اصیل ایرانی.
در دیدگاه برخی ادیبان، «نیما» از «نام» مشتق شده و به معنای «نامی و نام دار» است.
طبق لغت نامه دهخدا، نیما در لغت به معنای خرد و کوچک هم آمده است.
در فرهنگ عمید، «نیما» مشتق از «ماه» (نیم + ماه) و به معنای «نیمه ماه» ذکر شده است.
دیگر معانی و کاربردها : – در فارسی، «نیما» به معنای عادل و دادگر، کسی که نسبت به دیگران منصف است (نیم + الف صفت فاعلی).
– نام کوهی در حوالی نور مازندران.
– در عبری، مونث و به معنای نعمت، رحمت، سررشته و ملودی.
– در زبان تبتی، هم نام پسر و هم نام دختر، به معنای خورشید.
– در گویش مازندرانی (حوالی نور)، «نیما» به معنای «نیامده» و در برابر «بیما» (آمده) است.

افراد مشهور هم‌نام