منوچهر

درباره اسم منوچهر

اسم منوچهر به معنای ( بهشت روی، از تبار پهلوانی به نام منوش ) است. این نام پسرانه با ریشه‌ی فارسی بوده و تاکنون 288,916 بار در ایران ثبت شده است. از نظر آوایی، خوش‌طنین و دلنشین بوده و در میان نام‌های فارسی جایگاه ویژه‌ای دارد. رنگی که معمولاً به این نام نسبت داده می‌شود صورتی است که می‌تواند احساسات و معانی خاصی را تداعی کند.

تلفظ این نام در فارسی منوچهر و در انگلیسی /manučehr/ است و در زبان انگلیسی به صورت manuchehr نوشته می‌شود. تلفظ این نام سخت بوده و از نظر عددی نیز، این نام در علم ابجد دارای ارزش خاصی است که عدد ابجدی آن 301، ابجد وسیط 25 و ابجد صغیر 25 می‌باشد.

معنی اسم منوچهر در فرهنگ لغت

معنی اسم منوچهر در لغت نامه دهخدا : «مَنوچهر» را برخی به معنای «بهشت روی» دانسته اند؛ زیرا «مِنو / مَنو» مخفف «مینو» به معنای بهشت و «چهره» به معنای روی است؛ پس «مینوچهر / منوچهر» یعنی کسی که چهره ای بهشتی دارد.
در تفسیر دیگر، «مَنو» به معنای علوی و آسمانی، و «چهره» به معنای ذات است؛ یعنی «ذاتِ علوی».
صورت اوستایی آن «مَنوش چیثره» است که جزء دوم آن با «چهر» فارسی هم ریشه و در اصل به معنای نژاد است؛ بنابراین، این ترکیب به معنای «از نژاد منوش» است.
«مَنوش» ظاهراً نام یکی از ناموران کهن است که در اوستا نامی از او نیست ولی در منابع دیگر، مانند «بندهشن»، نام «مانوش» در سلسله نسب لهراسپ، از اجداد پادشاهان کیانی، آمده است.
معنی اسم منوچهر در فرهنگ فارسی : فرزند قابوس؛ «مینوچهر» یعنی بهشت رو.
در شاهنامه، منوچهر پادشاهی است از نسل جمشید که پس از شورش بر ضحاکِ تازی، به کمک کاوه آهنگر او را در دماوند به بند می کشد و خود به پادشاهی ایران می رسد و سپس سرزمینش را میان سه پسرش سلم، تور و ایرج تقسیم می کند.
در نام گذاری، «منوچهر» نامی اسطوره ای و اصیل ایرانی است؛ به معنای کسی با چهره ای بهشتی و نژادی بزرگ.

افراد مشهور هم‌نام